Kelebeğin Rüyası

Güzel bir film izledim. Her yönüyle çok beğendim. Yılmaz Erdoğan'ı ve tüm oyuncu ve emeği geçenleri tebrik ederim. Her şeyden önce hiç varlığından bile haberim olmayan iki şairi tanıdım. İzlerken boğazım düğüm düğüm oldu. Onca yoksulluğun ve acının içinde hayata yine de gülümseyerek bakan şairlere selam olsun.
İzleyicilerin çoğu benim gibi hastaydı ; öksürük hapşırma sesleri :) hatta bir ara dramatik bir sahne de
Rüştü öksürük krizinde , herkes öksürmeye başladı. Biraz kendi halimize güldük.
Çıkınca kendi aramızda konuştuk, her türlü imkanın olanağın mevcut olduğu şu zamanda her şey daha güzel, insanların daha mutlu olmaları gerekmez miydi ? Değişenler ve bir adım bile ilerleyemeyenler...
İzlerken yan tarafta ki ne izlediğinin bile farkında olmayan, en dramatik sahnelere bile fıkır fıkır gülen gençler..ve bu nasıl film ya diyen.. Size de selam olsun!

Öldükten Sonra

Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan

Muzaffer Tayyip Uslu


Memnuniyet

Benden zarar gelmez
Kovanındaki arıya
Yuvasındaki kuşa;
Ben kendi halimde yaşarım
Şapkamın altında.
Sebepsiz gülüşüm caddelerde
Memnuniyetimden;
Ve bu çılgınlık delicesine
İçimden geliyor.
Dilsiz değilim susamam
Öyle ölüler gibi
Bu güzel dünya ortasında.

Rüstü Onur

Not : Klavyenin azizliginden ( s ) noktali yazamiyorum .

Hayat  icinde aci ve ölüm olmayan bir siir olsaydi.
Tuzu eksik yemek gibi mi ? olurdu.

Aklima böyle geldi,bilmem niye..