Gözlerimiz

Bu pazar ikinci yazı haberleri izliyorum. Dört yaş altı çocuklarda ki görme bozukluğu farkedilemiyormuş.Ama teknoloji o kadar ilerle di ki şimdi çok kolay bir kontrolle bu tespit ediliyor. Göz de önemli her organımız gibi önemsenmeli çocukları bu kontrole götürmeli.. Çünkü insanın tüm geleceğini etkileyen bir durum. Bütün çocukluk resimlerim de sağ gözüm hep kısık. Güneş ışığına aşırı duyarlıyım bakamıyorum bu şimdi de böyle.. Gençkızlığa geçtiğim zamanlarda daha belirginleşmeye başladı. Hatta gözüm kaymaya başladı o yıllarda başımızda bizimle doğru düzgün ilgilenecek pek kimse yok.Annemiz sürekli hasta yatıyor, baba yurt dışında ekmek parası peşinde.. Annemizin teyzesi biz de teyze diyoruz o hep gelip hergün bizimle ilgileniyor.Kendi ailesi de var tabii ama hakkını ödeyemeyiz.Her gün düzenli yıllarca gelip bizimle ilgilenmiştir.Eşi rahmetli eniştem aydın bir insan o da destek oldu hep bize.. Eniştem beni aldı cerrahpaşaya götürdü kontrole bir damla verdiler altı ay sonra tekrar gel dediler. Araya başka şeyler girdi kaldı sonra ben yurtdışına gittim. Orda o yılların en iyi göz doktorlarından Prof.dr. Pastollozi o da rahmetli oldu.Bana seni ameliyat etsem de garanti veremem dedi. Çocukluktan gelen bir göz tembelliği geç kalınmış,sen biraz bekle teknoloji habire gelişiyor daha iyi bir yöntem bulunabilir ve bekledim. Otuzlu yaşlarımda gözüme katarak indi ve ameliyat oldum. Göz içine lens takıldı ama yine de yüzde otuzbeş görme elde edilebildi. Beş yıl önce de retina tabakası çökmesi oldu yine ameliyat oldum. Şimdi işte öyle idare ediyoruz buna da şükür. Çocukluk dönemi belki insan anlamıyor ama gençlik dönemi çok sıkıntı çektim. İnsanların yüzüne bakamazdım utanırdım çevremi iyi gözlemleyemezdim. Hani bir yazımda iyi gözlemci değilim yazmıştım belki hatırlarsınız işte bundandı. Bir de şaşı diye arkamdan konuşanları hiç saymıyorum :) Çocuklarınızın gözünü ihmal etmeyin çünkü tüm geleceğini etkiliyor. Bir haber beni ne kadar geriye götürdü... Sevgiyle kalın gözlerinize iyi bakın :)