İçimden geçen zaman

Başlık son sayfalarına yaklaştığım Güldal Mumcu'nun kitabının adı.
Okurken benim de içimden zaman geçti.Ya da ben mi zamanın içinden geçtim ?
Hep yazmak için ne zaman otursam olmadı. Ya kelimeler eksik kaldı ya da
fazla geldi bazen. Güzel şeyler oldu sonra hüzünler çöreklendi üzerime...
Yaprak dökümü gibi giden gidene.. Kar yağdı eridi güneş açtı ve yine kar yağdı.
Normal değil mi ? Kıştayız henüz kış yaşanmadan bahar gelmez ki.. Unutuyor insan
yıllar öncesinin kışlarını aylarca kalkmayan diz boyu bata çıka yürüdüğümüz zamanlar.
Bir kara bulut çökmüş sanki kalkmıyor.Kimileri çok seviliyor kimilerini bazıları çok seviyor.
Eskiden de böyle miydi ? Yoksa şimdi herşey ortada ve sanal ondan mı ? salla gitsin edepsizce arsızca..bilmiyorum, bilemiyorum.
Cumartesi minik serçe vardı Zürih'e konmuş.Aldı bizi gençliğimize götürdü,gülümse diyerek
Sahneye geldi.. Hadi gülümse...
Çıkışta yer gök buz tutmuştu resmen paten yaparak yolumuzu zor bulduk. İsviçre'nin yarısı buz tutmuş o gece...
Sana da uğurlar olsun Sadi amca mekanın cennet, toprağın bol olsun. Sen ne güzel insandın ya...
Şimdi olsan espirili bir fıkra patlatırdın yine duruma uygun.
Böyleyken böyle ...