Güzel şeyler...

Yazmak istiyor insan..
Tam birşeyler yazmaya çalışırken eli kolu kalkmaz oluyor.
Yaklaşık iki haftadır benim tv mevta oldu. Zaten son yıllarda
o kadar çok izlemiyordum. Haberlere en çok bakardım baktığımada pişman olurdum.
Ama artık sosyal medya denen şey sizi hiç habersiz bırakmıyor. Herkes gibi üzülüyorum
yaşananları gördükçe :( biz bu yüzyıl da neler görüyoruz aklım tam anlayamıyor.
Çaresizce bakmak... Hani derler ya onun yerine koy kendini düşün.. Yok koyamam, koyamazsın.
Ne kadar üzülsende, ağlasanda koyamazsın. Onun acısını tam hissedemezsin, ateş düştüğü yeri yakar.. Diye boşuna dememişler. Memleketin orta yeri kan.. Ama hayat devam ediyor, yiyoruz içiyoruz işe gidiyoruz. Burda ağlamışsak biraz ilerde gülebiliyoruz. İnsanız çünkü ancak kendimiz
öyle bir felaketin ortasında kalırsak o kadar acı yaşayabiliriz. Duyduğumuz acı, üzüntüler onların yerini tutamaz. İnsanlık nereye gidiyor.. Bilmiyorum gerçekten ürkütücü...
Sosyal medya.. bilmiyorum bazen okuduklarım şaşkına çeviriyor, ürkütüyor beni..
Herkes her konuda her şeyi biliyor bilmeyen yok. Ahkam kesme zaten ooo... Bilir bilmez her şeyi araştırmadan paylaşım ve en çok artık hani derler ya küçük dilimi yuttum... Aynen öyle.
Lafa gelince hani bizde analar kutsaldır. Bir sürüde atasözü vardır. Cennet anaların ayağı altında diye..hadi canım sende.. Bütün üstü açılmamış en ağır küfürler analara gidiyor ne hikmetse...
Bu nasıl bir şeydir anlamam mümkün değil. Küfür et tamam illa edeceksen ama niye anasına yaa...
Bu bastırılmış duyguların dışı vurumu bence.. Yazık böyle blogcuk işte bende sana iç döktüm.
Aslında güzel şeylerde oluyor bir yandan bahsedecektim ama bugün değil. Başka bir zamana kalsın.